" przecież jest taka młoda"

MUSIC

Zadzwonił mój telefon.

- przepraszam muszę odebrać 

-Jasne - odpowiedział Lou 

Spojrzałam na wyświetlacz to, to moja mam ... 

"- Hallo ?

-Shopie ! szybo Nicol jest w szpitalu !-powiedziała moja rodzicielka

- Zaraz będę " 

Szybko ubrałam buty, ze łzami w oczach chwyciłam do ręki kluczyki z samochodu. 

-CO SIĘ STAŁO ? zapytał przerażony Louis 

- Muszę jechać do szpitala, coś z Nico !

- Jadę z tobą 

-Dobra, 

Po 20 minutach byliśmy w szpitalu, na korytarzu siedziała moja mama Maria. Z daleka widziałam że płacze

- Co się stało ? zapytałam

- Ona ma białaczkę - wyszlochała 

Po tych słowach wybuchnęłam płaczem, Louis przytulił mnie do siebie, uspokajał ale na marne.

Dlaczego ona ? przecież nikomu nic nie robiła, była taka młoda, całe życie jeszcze przed nią.

Oderwałam się od Lou.

- Gdzie ona jest ? zapytałam 

Rodzicielka wskazała palcem salę na końcu korytarza. Szybko tam się udałam. 

Leżała bezwładnie na łóżku, jej czoło świeciło się od potu, na mój widok delikatnie się uśmiechnęła 

- cześć słoneczko, jak się czujesz ? zapytałam ocierając zły z policzka

- cześć, nie najlepiej, ale nie martw się chyba wyzdrowieję

powiedziała, ściskając moją rękę. 

- Oczywiście że tak, jesteś silna, nawet się nie obejrzysz a będziesz już w domu- powiedziałam
Siedziałam z nią jeszcze kilka minut
- Słoneczko pójdę porozmawiać z lekarzem i zaraz wracam 

- okej 

Wyszłam z sali, spojrzałam na siedzącego na korytarzu Lou.

- Pójdziesz do niej ? na pewno się ucieszy - zapytałam 

- Jasne.

- Ja idę do lekarza i zaraz wrócę.

Udałam się do gabinetu lekarza prowadzącego moją córkę, powiadomił mnie że to ostra białaczka limfoblastyczna, mojej małej córeczce zostało jedyne dwa miesiące życia. 

Stanęłam w drzwiach sali mojej Nico, tak miło się patrzyło jak świetnie dogaduje się z moim przyjacielem, nagle Lou przyciągną ją do siebie i przytulił, bo był najsłodszy widok w moim życiu. Z oczu wypłynęło kilka łez które szybko otarłam.

Usiadłam obok nich i przysłuchiwałam się ich rozmowie, Lou opowiadał jej o zespole o chłopcach a ona słuchała go z wielką fascynacją. 

- Chciała byś poznać resztę zespołu ? zapytał 

- Bardzo ! krzyknęła 

- A więc jutro przyjadę z nimi, a teraz jest już późno więc zabieram twoją mamę do domu i jutro z samego rana będziemy u ciebie, dobrze?
- Ja nigdzie się z tond nie ruszam - za protestowałam szybko 

-Mamo, jedź z Lou proszę 

Jej nie miałam serca odmówić, pocałowałam ją na pożegnanie i udałam się razem z Louisem do samochodu. 
- Odwiozę cię do domu - po informowałam go.
Po kilku minutach byliśmy pod jego domem. 
- Shoopie ? 
- Tak ? 
- Co powiedział lekarz ? 
- Jest źle zostały jej dwa miesiące ...- powiedziałam i ponownie się rozpłakałam, chłopak przytulił mnie, , i pocałował w czoło. 
- Da radę, jest silna 
Pożegnałam się z Lou i pojechałam do domu 

Heej

Przepraszam że musieliście tyle czekać, przepraszam za wszystkie błędy ale musiałam się spieszyć z pisaniem. 

Dziękuję wam za wszystkie komentarze, jesteście cudowne ! 

następny rozdział już prawie napisany : ) 

Follow me - @NataliaNu37 :) 

Do następnego paaa ;***